W otoczeniu każdego z nas są dzieci, które nie potrafią się skupić, są cały czas w ruchu, co powoduje, że niełatwo jest je kontrolować. Są pełne energii, ale jednocześnie dezorganizują pracę w większej grupie, a najlepiej odnajdują się w zajęciach indywidualnych. Takie dzieci mają głowę pełną nowych pomysłów i zazwyczaj cały czas by mówiły. Funkcjonowanie z nimi jest niezwykle trudne i stanowi ogromne wyzwanie. Szczególnie dla rodziców, a także dla nauczycieli oraz wychowawców. Takie zachowania określane są jako zespół zaburzeń uwagi z hiperaktywnością (ADHD), co w języku angielskim oznacza: Attention Deficit Hyperactivity Disorder. Dzieci te charakteryzują się dużymi problemami sensomotorycznymi. To sprawia, że typowe szkolne zadania są dla nich z różnych względów sporym wyzwaniem.
ADHD wpływa na zachowanie w szkole
Podczas zajęć w szkole, u dzieci z ADHD zauważa się najczęściej kłopoty z organizacją i kończeniem rozpoczętej pracy. Mają trudności w dostosowaniu się do poleceń nauczycieli, problemy z utrzymaniem pozycji siedzącej oraz niezdolność do utrzymania uwagi na konkretnym zadaniu. Zauważalna jest też nadaktywność ruchową, a także impulsywność emocjonalną. Rodzice natomiast obserwując dziecko w domu zauważają, że takie dzieci robią zazwyczaj to, na co w danej chwili mają ochotę. Nie zwracają przy tym uwagi na bezpieczeństwo fizyczne. Posiadają niespożytą energię, mają trudności z dłuższą zabawą, a także mają problemy w relacjach społecznych.
ADHD a zaburzenia integracji sensorycznej
Wiele dzieci ze zdiagnozowanym ADHD posiada typowe objawy charakterystyczne dla zaburzeń integracji sensorycznej, np.:
- usilne poszukiwanie niekiedy ekstremalnych wrażeń płynących z ruchu czy ucisku;
- chwiejność emocjonalna;
- problemy z równowagą;
- łatwa irytacja spowodowana wrażeniami sensorycznymi ignorowanymi przez większość dzieci.
Powyższa definicja potwierdza, że zaburzenia integracji sensorycznej bardzo często współwystępują z innymi zaburzeniami, np. takimi jak ADHD.
Niektórzy badacze twierdzą, że wyróżniamy dwa odrębne obszary: ADHD i zaburzenia integracji sensorycznej. Inni natomiast twierdzą, że choć są to dwa odrębne obszary, to jednak w części objawów zachodzą na siebie. Są też tacy, którzy twierdzą, że zaburzenia integracji sensorycznej są tylko pewnym rodzajem ADHD. Na końcu są również tacy, którzy uważają, że ADHD i zaburzenia integracji sensorycznej to są te same zaburzenia neurobehawioralne, tylko po prostu inaczej nazwane.
Dr L.J.Miller ( 2006) podjęła badania mające na celu rozwiać te wątpliwości. Badania zostały przeprowadzone wśród rodziców 2410 dzieci z normą intelektualną. Wyniki wykazały, że w badanej grupie obserwowano dzieci z objawami typowymi tylko dla ADHD, były takie u których występowały objawy typowe tylko dla zaburzeń integracji sensorycznej i też takie, u których zaobserwowano objawy typowe dla ADHD i integracji sensorycznej.
źródło: Przyrowski Zbigniew, INTEGRACJA SENSORYCZNA TEORIA, DIAGNOZA, TERAPIA, Warszawa 2019.