Przejdź do treści
Strona główna » BLOG » Psychomotoryka – korzyści terapii psychomotorycznej

Psychomotoryka – korzyści terapii psychomotorycznej

Ten rodzaj terapii jest stosowany od ponad 50 lat w leczeniu dzieci z opóźnieniami rozwojowymi, trudnościami w uczeniu się i zaburzeniami uwagi. Terapię stosuje się również w celu pomocy dzieciom z deficytami przetwarzania sensorycznego.

Terapia psychomotoryczna

Terapia psychomotoryczna to rodzaj terapii zajęciowej, która koncentruje się na poprawie zdolności motorycznych i przetwarzania sensorycznego. Został zaprojektowany, aby pomóc dzieciom z opóźnieniami rozwojowymi, zaburzeniami przetwarzania sensorycznego lub innymi trudnościami w zakresie umiejętności motorycznych. Psychomotoryka podkreśla ścisły związek między ciałem a duszą – jest to jedność. Emocje, psychika, ruch i uczenie się oddziaływują na siebie wzajemnie. Psychomotoryka jest koncepcją pedagogiczną i terapeutyczną. Składa się z dwóch słów: “psycho” oraz “motoryka”, co oznacza, że opisuje związek pomiędzy ruchem, działaniem a psychiką. Tak więc, to jak się czujemy, nasz stan psychiczny i emocjonalny oddziaływuje na to co robimy i jak. 

Główne korzyści terapii psychomotorycznej

Celem terapii psychomotorycznej jest poprawa zdolności dziecka do wykonywania czynności życia codziennego, takich jak samodzielne jedzenie czy ubieranie się a także wykształcenie umiejętności nawiązywania i utrzymywania relacji międzyludzkich. Terapia psychomotoryczna ma na celu również rozwijanie u dziecka poczucie pewności siebie a także poczucie własnej wartości. Kształtując pewne umiejętności w wieku dziecięcym, jesteśmy w stanie przygotować człowieka do poprawy postrzegania zmysłowego i doświadczania w codziennym życiu. U osób po terapii psychomotorycznej, widoczne jest znaczna poprawa działania i komunikacji a także umiejętności sensomotorycznych. Dzieci w szkole poprawiają swoje osiągnięcia a także wiedzą jak postrzegać estetykę i kreować ją. Terapia kształtuje gotowość do okazywania pomocy, poczucia sprawiedliwości, a także zdolność solidarnego działania. W dziecku buduje się kreatywność i motywacja. Dzieci po terapii psychomotorycznej umieją działać w zespole, wiedzą co to jest tolerancja i szacunek dla innych, posiadają zdolność do refleksji. 

Kiedy zgłosić się z dzieckiem na terapię? Jeśli dziecko:

  • wykazuje nadwrażliwość lub podwrażliwość dotykową, czyli jeśli widzimy, że dziecko szuka silnych bodźców lub wręcz przeciwnie unika kontaktu;
  • niechętnie wykonuje wszelkie czynności manualne, ma problemy z samoobsługą, jego ruchy są nieskoordynowane, szybko się męczy;
  • ma problemy z mową co z kolei wiąże się z trudnościami w porozumiewaniu się;
  •  ma problemy w nauce czytania i pisania;
  • ma problemy w nazywaniu i rozpoznawaniu swoich części ciała
  • nie potrafi się skoncentrować, ma problemy natury emocjonalnej;
  • nie wchodzi w interakcje z rówieśnikami, nie chce nawiązywać kontaktów;
  • wykazuje niską wiarę w siebie i niską samoocenę;
  • nie potrafi odnaleźć się w czasie i przestrzeni, nie umie określić położenia przedmiotów. 

Podczas terapii psychomotorycznej główną rolę odgrywa dziecko i to ono jest najważniejsze podczas wykonywania wszystkich ćwiczeń wchodzących w skład terapii. Ważne jest aby dla dziecka nie była to tzw. ”sucha” terapia a okazja do zabawy i rozwoju.